وبدا؛ استادیار دانشگاه در چهارمحال و بختیاری گفت: کودکان با بزرگسالان تفاوتهایی دارند که بر لزوم برخورد صحیح با آنها در شرایط وقوع بحران می افزاید.
به گزارش وبدا؛ متخصص روانپزشکی، فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان افزود: نیازهای منحصر به فرد کودکان در حین و پس از وقوع فاجعه از جمله نیاز کودکان در مواقع اضطراری به کمک بزرگسالان ، عدم آگاهی آنها از نحوه محافظت از خود و از سوی دیگر اطلاعات محدود در مورد تأثیر برخی بیماری ها و داروها بر کودکان و تصمیم گیری بزرگسالان به ناچار با اطلاعات محدودی که در اختیار دارند، در شرایط دشوارمی طلبد تا توجه بیشتری به کودکان شود.
دکتر پروین صفوی همچنین افزود فشار روانی ناشی از یک فاجعه می تواند برای کودکان سخت تر باشد و کودکان احساس کنترل کمتری بر شرایط دارند و شرایط پیچیده را کمتر درک می کنند و تجربیات کمتری برای بازگشت به روال عادی زندگی (مهارت تاب آوری) دارند.
وی خاطر نشان کرد: به دلیل همه گیری کرونا کودکان بیشتر وقت شان را در خانه می گذرانند، مهدکودک یا مدرسه نمی روند و خیلی از تفریح هایشان هم کم شده است، حال آنکه یکی از دلایل اضطراب بچه ها اضطراب والدین است و این اضطراب و احساس ناامنی می تواند خودش را به شکل های متفاوتی نشان دهد.
وی ادامه داد: بعضی کودکان پرخاشگر و بهانه گیر می شوند، بعضی لجباز، بعضی به رفتارهای سنین پایین تر خود برمی گردند، مثلاً شب ادراری پیدا می کنند و به والدین می چسبند و...
وی با تاکید بر اینکه باید دید با احساسات و رفتارهای کودک مان در این روزهای همه گیری کووید 19چه کنیم؟ اظهار داشت: از جمله توصیه های مطرح شده در این شرایط اجازه دادن به بچه ها برای حرف زدن است، با حوصله به حرف هایشان گوش بدهیم و از آنها بخواهیم که احساسات شان را بیان کنند.
وی توصیه کرد: همدلی کردن با بچه ها، به آن ها نگوییم چه حسی باید داشته باشند یا نباید داشته باشند. حس هایشان را همانطورکه هستند، قبول کنیم و از بچه ها بپرسیم در مورد کرونا چه می دانند و بعد از این که خوب به حرف هایشان گوش کردیم، با توجه به سن شان اطلاعات شان را به صورت خوش بینانه اصلاح کنیم. آمار مرگ را به بچه ها ندهیم، بچه ها نباید مکررا با اخبار بد مواجهه داشته باشند.
دکتر صفوی ادامه داد: مراقبت های بهداشتی را در قالب بازی به بچه ها آموزش دهیم و به بچه ها احساس امنیت دهیم که مراقبشان هستیم.
وی گفت: به بچه ها بگوییم که حتی اگر کسی بیمار شود، دکترها از او مراقبت می کنند و اگر قرنطینه رفتیم یا بیمار شدیم، حتما تماس تلفنی روزانه با کودک داشته باشیم.
این متخصص روانپزشکی با بیان اینکه بچه ها باید برنامه روزانه خود را داشته باشند افزود: اگر فعالیت های خارج از خانه کم شده، می توان کارهایی مانند درس خواندن، بازی کردن، نقاشی کشیدن و... را در خانه انجام داد. درس خواندن در خانه علاوه بر انجام تکالیف مدرسه، باعث می شود کودک سرگرم شده، احساس امنیت کند و یک فعالیت روزانه داشته باشد.
وی همچنین توصیه کرد: به بچه ها اجازه دهیم تا حدی که می توانند در کارهای خانه به ما کمک کنند. به بچه ها اجازه تصمیم گیری در مورد نوع خوردن و پوشیدن بدهیم. به بچه ها نشان دهیم که آنها هم می توانند کاری بکنند که اوضاع بهتر شود.
دکتر صفوی متذکر شد، باید توجه داشته باشیم بعضی از بچه ها به خصوص آنهایی که بیش فعالی، کمبود توجه و یا اختلالات اضطرابی و خلقی دارند، آسیب پذیرترند و اگر کودک ما تحت درمان بوده و دارو مصرف می کرده، نباید داروهایش قطع شود.
وی گفت: بعضی از بچه ها بدقلق می شوند و به رفتارهای دوره کوچکی شان برمی گردند. صبور باشیم، دعوایشان نکنیم و حمایت مان را بیشتر کنیم. اگر کودک پرخاشگری دارد، حواسش را پرت کنیم یا رفتار دیگری به او پیشنهاد دهیم و اگر کودک اضطراب زیادی دارد، خواب و خوراکش تحت تاثیر قرار گرفته و راهکارهای ما به نتیجه نرسیده و با گذشت زمان بهتر نشده، موضوع را با پزشک، روانشناس یا روانپزشک در میان بگذاریم.